European Ribbon

📖  Intro

Porto i region północny to obszary, w których znajduje się najwięcej małych i średnich przedsiębiorstw oraz najbardziej produktywne regiony rolnicze. Jest to również region, który ma największy udział w krajowym eksporcie i który eksportuje więcej niż importuje. Ale trzeba wiedzieć też, że pod względem gospodarczym Porto zawsze rywalizowało z 🔗 Lizboną. Dlatego też w połowie XIX  wieku, bogata klasa przemysłowców w regionie utworzyła potężne Stowarzyszenie Handlowe Porto, znane dziś jako Portugalskie Stowarzyszenie Biznesu. Dawna Giełda Papierów Wartościowych w Porto została przekształcona w największą Giełdę Instrumentów Pochodnych w Portugalii, a po połączeniu z Giełdą Papierów Wartościowych w Lizbonie, utworzyła Giełdę Papierów Wartościowych w Lizbonie i Porto. BVLP (Bolsa de Valores de Lisboa e Porto) w 2002 roku został ostatecznie włączony do Euronext, wraz z giełdami papierów wartościowych z Belgii, Francji, Holandii i Wielkiej Brytanii.

Siedziba Towarzystwa Handlowego Porto, jest dziś jedną z głównych atrakcji turystycznych miasta.

🚩Lokalizacja

Budynek, w którym przez długi czas mieściła się giełda to Palácio da Bolsa. Znajduje się przy placu Infante D. Henrique i przylega do kościoła 🔗 Świętego Franciszka. Choć fasada Złotego Kościoła od strony placu jest skromna, gdyby nie jego istnienie oraz wcześniej przylegający do niego klasztor, Pałac Giełdy mógłby wyglądać dziś zupełnie inaczej.

Historia Pałacu zaczyna się od Franciszkanów, którzy przybyli do Porto w połowie XIII wieku. Z czasem wybudowali kościół, a obok niego klasztor. Oba obiekty przetrwały do początku XIX wieku, aż w 1832 roku budynek klasztoru spłonął w czasie wojen domowych, a kościół cudem ocalał. Polityczna sytuacja kraju i dekret o likwidacji zakonów z 1834 roku rozwiały nadzieje na odbudowę klasztoru. W 1841 roku królowa Maria II przekazała ruiny zdewastowanego klasztoru Stowarzyszeniu Handlowemu Porto, które poszukiwało przestrzeni dla swojej siedziby oraz budowy Giełdy Papierów Wartościowych. Budowę imponującego budynku, który miał świadczyć o potędze handlowej Portugalczyków, rozpoczęto 6 października 1842 roku według projektu architekta Joaquima da Costa. Pierwsze piętro i front główny tego neogotyckiego gmachu zainspirowanego stylem palladiańskim ukończono w listopadzie 1850 roku. Od 1860 roku rozpoczęły się kunsztowne prace nad wnętrzem, dodawano architektoniczne detale i bogate zdobienia pałacu.

👷‍♀Architektura i wnętrza

Reprezentacyjne wejście zdobi główny portal wsparty na potężnych kolumnach, za którym znajduje się wieża wieńcząca dach. Wnętrze imponuje od progu Salą Narodów, zwieńczoną ośmioboczną kopułą z żelaza i szkła, powstałą w 1880 roku dzięki Tomasowi Solerowi. W zdobieniach pod kopułą znajduje się 20 herbów krajów, które były partnerami handlowymi Portugalii w XIX wieku. Patio zajmuje dawne krużganki klasztoru i prowadzi do Klatki Schodowej z 1868 roku, z ogromnymi, ważącymi 1,5 tony żyrandolami z brązu, autorstwa Soaresa dos Reisa. Te żyrandole przypominają też o tym, że budynek był pierwszym zelektryfikowanym budynkiem w Porto. Prócz żyrandoli, w budynku znajdował się telegraf mający swoją własną salę, który służył do przekazywania informacji związanych z towarami bezpośrednio z Pałacu.

Kolejnym pomieszczeniem świadczącym o samowystarczalności Pałacu była Sala Sądu Gospodarczego, wykonana w stylu francuskiego renesansu, oraz sąsiadująca z nią Sala Przysięgłych. W Galerii Byłych Prezydentów zobaczymy portrety wszystkich nieżyjących już prezesów Stowarzyszenia Handlowego Porto, którzy swoją pracą wspierali tę instytucję.

Gabinet w Palacio da Bolsa posiadał także sam Gustave Eiffel, z którego okien rozciąga się widok na most Ludwika I, choć sam pozostawił po sobie inny most w Porto – kolejowy D. Marii Pia. Ta sala to hołd portugalczyków dla tego genialnego człowieka, który swoją obecnością zaszczycił Towarzystwo Handlowe w Porto.

W Pokoju Złotym, gdzie zachwyca stiukowy sufit, do dziś co miesiąc zbiera się 15-osobowa Rada Dyrektorów. W gablotach tej sali można zobaczyć niezwykłe pamiątki, m.in. najstarszą butelkę Porto oraz pióro królowej Marii II, którym podpisała przekazanie klasztoru Towarzystwu. Warto zobaczyć także Salę Portretową urządzoną w stylu Ludwika XVI, w której umieszczono portrety królów i królowej z dynastii Bragança.

Największe wrażenie robi jednak Sala Arabska, zainagurowana 12 czerwca 1880 roku w 300. rocznicę śmierci Luísa de Camõesa. Prace nad nią trwały ponad 18 lat, według projektu Gustavo Adolfo Gonçalvesa e Sousy, zainspirowanego pałacem Alhambra. Sala Arabska to przykład sztuki neomauretańskiej w Portugalii. Ozdobiono w niej każdą dostępną powierzchnię – ściany, podłogi, sufity, drzwi i okna. Dodano arabskie napisy, niektóre układające się w słowa, inne tworzące kompozycje liter. To najważniejsza sala w Porto, gdzie dziś odbywają się oficjalne występy, koncerty i prestiżowe uroczystości.

Ostatnimi pomieszczeniami na trasie zwiedzania są Biblioteka i Sala Szachowa. Nie ma możliwości wstępu do Biblioteki ze względu na jej bezcenne zbiory, składające się z przeszło 10 000 woluminów o tematyce handlowej i gospodarczej. Znajduje się tam również portret Ferreiry Borgesa, datowany na 1839 rok, wykonany przez José Alvesa Ferreirę, będący hołdem dla człowieka, który stworzył pierwszy portugalski kodeks handlowy. W bibliotece znajdują się też cenne zegarki artystyczne oraz dwa ogromne globusy z XIX wieku, jeden przedstawiający ziemię, a drugi sferę niebieską. Pokój Szachowy posiada ciekawą kolekcję różnorodnych zestawów do gry w szachy.

Prace nad dekoracjami Palacio da Bolsa zakończono w 1909 roku z okazji wizyty króla Manuela II, ostatniego monarchy Portugalii. Palacio da Bolsa znajduje się  na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

🚶‍♀️‍➡️Wizyta

Zwiedzanie Palacio da Bolsa odbywa się w zorganizowanych grupach z przewodnikiem, w określonych przedziałach czasowych. Całość zwiedzania zajmuje około 30 minut.