Centralny punkt miasta
Plac Trieste e Trento – dawniej znany jako Plac San Ferdinando – to niewielki, lecz ważny węzeł komunikacyjny w samym sercu Neapolu. Zbiega się tu kilka głównych ulic miasta: via Toledo, via Chiaia oraz via San Carlo. Sam plac stanowi główne przejście prowadzące na sąsiedni, znacznie większy Plac del Plebiscito. Jego nieregularny kształt jest efektem przebudów urbanistycznych z XIX wieku.
Niezwykła historia placu
Plac powstał w XVII wieku wraz z budową kościoła San Ferdinando, od którego wziął swoją pierwotną nazwę – Plac San Ferdinando. Historycznie był to teren znajdujący się przed Pałacem Wicekrólów, wybudowanym w 1540 roku z inicjatywy hiszpańskiego namiestnika Pedro Álvareza de Toledo. Po zburzeniu tego pałacu w 1837 roku, za czasów króla Ferdynanda II Burbona, układ urbanistyczny okolicy uległ zmianie. W miejscu pałacu powstała przestrzeń między Teatro San Carlo a Pałacem Królewskim, włączona później do dzisiejszego Placu del Plebiscito. Sam Plac San Ferdinando przesunął się nieco na zachód, zyskując obecny kształt i lokalizację. W XIX wieku plac wielokrotnie przebudowywano podczas modernizacji miasta.
W 1919 roku, decyzją dynastii sabaudzkiej, plac przemianowano na Piazza Trieste e Trento, dla upamiętnienia przyłączenia do Włoch miast Trent i Triest po zakończeniu I wojny światowej. Choć nazwa się zmieniła, plac zachował swoją reprezentacyjną rolę, łącząc tradycje monarchiczne z republikańską współczesnością i będąc świadkiem przemian, jakie zaszły w Neapolu od XIX wieku aż do dziś.
Architektura i charakter placu
Plac Trieste e Trento pełni rolę miejskiego salonu Neapolu. Otaczają go historyczne budynki, a dzięki swojemu położeniu jest ważnym węzłem komunikacyjnym. Plac pokrywa bazaltowa kostka i porfir, nawiązując do tradycyjnej nawierzchni neapolitańskich uliczek.
Fontanna Karczocha – symbol placu
W centralnym punkcie placu znajduje się Fontanna Karczocha, wzniesiona w 1956 roku podczas przebudowy miasta za czasów burmistrza Achille Lauro. Nazwę zawdzięcza swojej dekoracji przypominającej liście karczocha. Początkowo wzbudzała kontrowersje, jednak z czasem stała się integralnym elementem placu i popularnym miejscem spotkań mieszkańców.
Gran Caffè Gambrinus – kulturalna legenda
Gran Caffè Gambrinus, znajdująca się na rogu placu, jest legendarną kawiarnią założoną w 1860 roku, a odrestaurowaną z przepychem w 1890. Bywały tu wybitne osobistości, m.in. cesarzowa Elżbieta „Sisi” Austriacka, Matilde Serao, Gabriele D’Annunzio, Benedetto Croce, Oscar Wilde i Ernest Hemingway. W okresie faszystowskim kawiarnię zamknięto jako miejsce spotkań antyfaszystów. Ponownie otwarto ją dopiero w latach 70. XX wieku, przywracając dawny blask i renomę jednego z najważniejszych punktów kulturalnych Neapolu.
Teatro di San Carlo – klejnot Neapolu
Południowo-zachodni narożnik placu zajmuje Teatro di San Carlo – najstarszy wciąż działający teatr operowy w Europie, założony w 1737 roku przez króla Karola VII Burbona. Budynek, zaprojektowany przez Giovanniego Antonio Medrano, słynął z bogatego wystroju oraz licznych prapremier wybitnych kompozytorów, takich jak Rossini, Bellini czy Donizetti. W XVIII wieku teatr słynął ze spektakularnych występów słynnych kastratów, jak Farinelli czy Gizziello, którzy przyciągali publiczność z całego kontynentu. Gmach opery wielokrotnie był areną historycznych manifestacji patriotycznych i wydarzeń kulturalnych, a dziś wieczorami zapełnia się elegancko ubranymi melomanami, dodając uroku placowi – żywemu świadkowi historii Neapolu.
Galeria Umberto I
Znajdująca się tuż obok placu 🔗 Galeria Umberto I jest słynnym XIX-wiecznym pasażem handlowym, zachwycającym elegancką architekturą i szklanym sklepieniem.
Youtube 
Facebook 
Instagram 
Twitter 