European Ribbon

📖 Intro

Budynek klasztoru Karmelitanek Bosych Królewskich to jeden z pierwszych pałaców w Madrycie, sięga czasów Alfonsa XI, czyli XIV wieku. Odbywały się w nim pierwsze madryckie Kortezy, tj. zgromadzenia przedstawicieli m.in. rady królewskiej, rycerstwa i duchowieństwa średniowiecznych państw Półwyspu Iberyjskiego.

W XVI wieku dawny pałac należał do skarbnika króla Karola I, Alonsa Gutiérreza. Król był częstym gościem pałacu, urodziło się też w nim kilkoro królewskich dzieci, w tym najmłodsza Joanna Austriacka (Habsburżanka), późniejsza założycielka klasztoru.

Joanna Austriacka (1535-1573)

Joanna Austriacka, to postać niezwykła. Była żoną księcia Portugalii Jana Emanuela i matką przyszłego króla Portugalii 🔗 Sebastiana I Portugalskiego. W wieku niespełna 19 lat, została wdową i matką. Tego samego roku za namową ojca i brata (króla Filipa II) powróciła do Hiszpanii, by pełnić rolę namiestnika królestwa. Rządziła Hiszpanią w latach 1554-1559, gdy jej brat przebywał w Anglii, jako mąż królowej Marii Tudor (krwawej Mary). Sprawowała ten urząd w sposób godny podziwu, z osobistym poświęceniem i przenikliwością, podejmowała mądre i sprawiedliwe decyzje. Posiadała energiczny charakter, umiała otaczać się zaufanymi ludźmi, którzy służyli jej radą przy rozstrzyganiu poważnych problemów wojskowych, religijnych i politycznych. Nigdy nie wyszła ponownie za mąż, nie wróciła też do Portugalii, z synem utrzymywała kontakt korespondencyjny.

Joanna przeszła również do historii jako kobieta, która wstąpiła do męskiego zakonu Jezuitów. Dzięki swojemu uporowi i konsekwencji, uzgodniono tajny kompromis, w ramach którego pozwolono, by mogła trwać na etapie „wiecznego scholastyka”.  Rozwiązanie to z jednej strony pozwoliło jej być w zakonie, z drugiej zaś nie traciła prawa do ponownego zamążpójścia i do własności prywatnej.

Zakon Karmelitanek Bosych Królewskich utworzyła za namową swego spowiednika i kuzyna Francisco de Borja w 1559 roku. Descalzas Reales dawał schronienie dla wielu osób szlachetnie urodzonych, w tym także osobom z rodziny królewskiej. Każda, z pochodzących z rodzin szlacheckich nowicjuszek, przekazywała na rzecz klasztoru swój posag. Szczodre były też datki i donacje królewskie, czyniąc z klasztoru jeden z najbogatszych w Europie. Kościół powstał wg projektu Antonio Sillero, a autorem fasady był projektant Eskurialu Juan Bautista de Toledo. Przestrzeń klasztoru była ogromna i obejmowała duży sad oraz kościół i budynki gospodarcze klasztorne.

🚶Wizyta

Spacer z przewodnikiem rozpoczyna się od krużganka, którego dziedziniec był zalążkiem domu Alonso Gutiérreza. Modyfikacje dziedzińca miały miejsce około 1679 roku, zamknięto wówczas wysokie łuki, prawdopodobnie ze względów praktycznych – budynek uchodził za bardzo zimny. W 1773 roku, za panowania Karola III, tę samą czynność przeprowadzono z dolną częścią, przekształcając w ten sposób otwarty korytarz krużgankowy w zamkniętą galerię. W krużganku znajdują się też współczesne grobowce Alfonsa i Gonzala de Borbón y Dampierre oraz najstarszego syna tego pierwszego, Franciszka z Asyżu.

Oba poziomy krużganków połączone są zjawiskową, renesansową klatką schodowa udekorowaną freskami Antonia de Pereda i Claudio Coello z XVII wieku. Malowidła zdobią zarówno sklepienie, jak i ściany. Oprócz motywów religijnych uwagę przykuwa namalowany balkon królewski, z którego spoglądają król Filip IV i jego żona Mariana Habsburżanka, z infantką Marią i księciem Filipem Prosperem.

W wyższej części klasztoru znajdują się kapliczki z licznymi malowidłami i rzeźbami, a w dolnej cele. Zobaczymy tu też unikatową kolekcję obrazów przedstawiająca rodzinę Habsburgów pędzla Cristobala Moralesa, Sancheza Coello, Pantoja de la Cruz, Rubensa, Claudio Coello. Klasztor w swoich zbiorach posiada kolekcją najpiękniejszych na świecie kobierców reprezentujących „Zwycięstwo Eucharystii” podarowanych przez Izabelę Eugenię, córkę Filipa II, gubernatorkę krajów Beneluxu. W pomieszczeniu z wysokimi sufitami, zajmowanymi niegdyś przez cele zakonnic powieszono bezcenne gobeliny europejskiego baroku, w tym projekty Rubensa. Do tkania gobelinów Rubens malował wzory w kolorze, na małoformatowych panelach, z których część zachowała się w 🔗 Museo del Prado.

✔ Planer

orientacja: dojazd metro 🚇 Opera L5 i L2 , autobus 🚌 3, 25, 39 i 148; bliski spacer z Puerta del Sol

⏳dostępność: wizyta możliwa tylko z przewodnikiem 🚶🏼(hiszpańskim), trwa około 1 godziny

🎫bilety: w kasach lub 🌐 on-line, dostępne darmowe 🆓 m.in. dzieci do lat 5 lat, posiadaczy KDR a także dla wszystkich mieszkańców UE w środy i czwarteki od 16:00-18:30 (miejsca bardzo szybko się zajmują)

🎁ekstra: W pobliżu klasztory znajdują się dwie z najstarszych kawiarni ☕w Madrycie serwujących jedne z najlepszych churros 🥐z  gorącą czekoladą w Madrycie Chocolatería Valor i Churrería Chocolateria 1902.