📖 Intro

Zaledwie kilka kroków od 🔗 Placu Hiszpańskiego w kierunku 🔗 Świątyni Debot, znajduje się XIX wieczny pałac, należący kiedyś do markiza Enrique de Agilera y Gamboa, XVII markiza Cerralbo (1845-1922). To Muzeum Cerralbo niezwykłe miejsce będące połączeniem pasji, przepychu i stylu życia dawnych właścicieli. Enrique wywodził się z rodziny bardzo majętnej. Jego nazwisko pochodziło aż z XIV wieku, a w 1533 roku jego przodkowie otrzymali tytuł markiza od cesarza Karola I. Po śmierci ojca odziedziczył tytuł hrabiego Villalobos, a po śmierci dziadka tytuł markiza Cerralbo. Ojcowizna Enrique była jedną z najwyższych wśród hiszpańskiej szlachty i zapewniała mu życie w bogactwie. Dodatkowo pomnożył on jeszcze swój majątek poprzez małżeństwo, inwestycje na giełdzie i w kolejnictwie co pozwoliło mu nabyć nowe posiadłości w Madrycie, Santa María de Huerta i Monroy. Według źródeł historycznych jego bogactwo w 1876 roku szacowano na 21 milionów reali. Markiz był politykiem karlistowskim, ale też przede wszystkim podróżnikiem, historykiem i pasjonatem archeologii. I właśnie, aby pomieścić przedmioty gromadzone w ramach realizowania swych pasji, Enrique stworzył ten imponujący budynek. Pałac został zbudowany w latach 1883-1893 zgodnie z wytycznymi markiza przez architektów Alejandro Sureda, Luisa Cabello y Asó i Luisa Cabello Lapiedra. Markiz był świadomy wartości historycznej swojej kolekcji, dlatego po swojej śmierci przekazał w testamencie większość eksponatów archeologicznych Narodowemu Muzeum Archeologicznemu w Madrycie, a pozostałą część swojej kolekcji wraz z pałacem państwu. Muzeum Cerralbo powstało w 1944 roku i stanowi wyjątkowe miejsce, a to ze względu na zachowany w nim pierwotny wystrój. Co prawda pałac nie przypomina typowego domu bogatego arystokraty, ale taki też był cel jego architektury. Markiz dużo podróżował, w związku z czym pałac traktował jako galerię dla kolekcji swoich zbiorów z jednej strony i miejsce do organizowania przyjęć z drugiej.

🚶Wizyta

Pałac podzielony jest na dwie części letnią i zimową, a całość przedziela bogato zdobiona klatka schodowa. Duże pomieszczenia zaprojektowano dla najważniejszych zbiorów, a małe służyły codziennemu życiu, całość dopełnia ogromna sala balowa. W pałacu na próżno szukać pustych przestrzeni, każdy korytarz, każdy pokój wypełniają eksponaty. Jest tu ich ponad 50 tysięcy, a oprócz rzeźb, porcelany i obrazów, są też przepiękne meble, w tym biurko markiza, zegary z ukrytym mechanizmem, fontanny z wodą w sali ze stołem bilardowym. W dzisiejszych czasach nieco zaskakujący wydaje się być fakt, że w centralnym punkcie na piętrze znajduje się łazienka z marmurową wanną, jednak w Madrycie na przełomie XIX i XX wieku, było to pomieszczenie godne ekspozycji. 

Pałac można obejrzeć na poniższych filmach, jednak tylko częściowo oddają one atmosferę tego miejsca. Zdecydowanie trzeba tu wejść do środka, otoczyć się przedmiotami markiza i dać się ponieść atmosferze bogatej arystokracji początku XX wieku.