📖 Intro

Pałacyk myśliwski

Pałac Królewski El Pardo jest obecnie jedną z rezydencji hiszpańskiej rodziny królewskiej. Znajduje się 15 km na północ od centrum i dojedziemy tam bez problemu autobusem miejskim. Początki jego historii sięgają XV wieku, choć za czasów Henryka III Kastylijskiego był to ledwie prymitywny zamek. Monarcha zatrzymywał się w nim, gdy wybierał się na wyprawy łowieckie. Budowy pałacu podjął się w XVI wieku Karol I zmieniając zamek w pałac zgodnie z projektem Luisa de Vegi. Prace kontynuował Filip II dekorując go zgodnie z trendami późnorenesansowym. Niestety wiele z tych dekoracji oraz znajdujących się w pałacu dzieł sztuki uległo zniszczeniu w pożarze w 1604 roku. Co prawda konstrukcja budynku nie została naruszona, to spłonęło wiele obrazów znajdujących się w tzw. „Salonie Portretów”, choć najcenniejsza dla króla „Wenus del Pardo” Tycjana została uratowana. Dziś obraz znajduje się w Luwrze w Paryżu. Monarcha szybko zarządził odbudowę pałacu, którą kontynuował kolejno Filip III. W czasach Habsburgów pałac funkcjonował jako pałacyk myśliwski, a to dlatego, że cały rejon Monte de Pardo stanowił jeden z najważniejszych obszarów łowieckich okolic Madrytu.

Zimowa rezydencja Burbonów

Wraz z nastaniem Burbonów zmieniło się EL Pardo. Urodzony w Wersalu, wnuk Ludwika XIV, Filip V, ujrzawszy po raz pierwszy pałac, określił go jako staromodny i niegościnny. Król zdecydował o radykalnej zmianie wystroju. Flamandzkie obrazy pejzażowe, portrety Habsburgów oraz kilka kopii dzieł Tycjana rozesłano do innych posiadłości królewskich. Ściany pałacu pokryto gobelinami z nowo powstałej fabryki królewskiej La Real Fábrica de Tapices de Santa Bárbara. Pałac zaczął pełnić funkcję zimowej rezydencji, a król spędzał w nim coraz więcej czasu. Aby pomieścić całą rodzinę królewską architekt François Carlier, przekształcił pałac w pierwszej połowie XVIII wieku.

W czasach dyktatury Franco El Pardo było oficjalną rezydencją generała Francisco Franco. El Caudillo z rodziną zamieszkał w starych przedsionkach księcia Asturii (Karola IV) wokół Patio de los Borbones. W roku 1931 i 1934 zarówno pałac, jak i jego niewielki ogród zostały uznane za dobro kultury. Od 1983 roku jest oficjalną rezydencją zagranicznych głów państw. W 1950 roku miejscowość El Pardo przestała być osobną wioską i została przekształcona w dzielnicę Madrytu.

🚶‍♀ Wizyta

EL Pardo zwiedza się w ramach grupy oprowadzanej po pałacu z przewodnikiem, odpowiednio hiszpańsko lub angielskojęzycznym. Spacer prowadzi według układu pomieszczeń wytyczonych za panowania Karola III. Pałac podzielony jest na dwa dziedzińce: Centralny i Bourbonów, oraz Patio de los Austrias. Trasa zwiedzania obejmuje w przybliżeniu południową połowę głównego piętra, dziedzińce i kino. Od czasu otwarcia w 1975 trasa jest modyfikowana, wyłączono z niej przykładowo część prywatną zajmowaną przez rodzinę Franco. To co od progu zachwyca w El Pardo to gobeliny. Niemalże w każdym z pomieszczeń pokryte są nimi wszystkie ściany, co stanowiło nie tylko ozdobę wnętrza, ale też pomagało dogrzać pałac w czasie zimy.  Wystrój uzupełniają obrazy, meble, porcelana czy żyrandole. Zobaczymy tu również jedno z najważniejszych dzieł malarskich, portret „Izabeli Katolickiej” autorstwa Juana de Flandesa.

✔Planer

🚌dojazd: zielony autobus 601 odjazd ze stacji Moncloa (perony autobusów znajdują się na poziomie -1)

🎫bilety: w kasach lub  🌐 on-line, darmowe: m.in. dzieci do lat 5 lat, dużych rodzin